Ocena śródokresowa

Pomimo tego, że Doktorant postanowił w ostatnim czasie zawęzić pole badawcze Komisja zwróciła uwagę na rozdrobnienie pracy nad doktoratem oraz na ogólnikowość niektórych stwierdzeń. Uwagę Komisji zwróciła także szeroka i różnorodna aktywność artystyczna Doktoranta, co w przypadku powstawania doktoratu może rozchwiać skupienie się na głównej tematyce. Sugeruje się przez to dookreślenie pracy artystycznej, gdyż na tym etapie jej wizja rozmywa się na tle podejmowanych przez Doktoranta różnorodnych działań. Komisja podkreśliła, że zebrany materiał badawczy jest szeroki, ale przy umiejętnym zastosowaniu metody do jego uporządkowaniu i analizy – o czym piszę Doktorant jako o pracy którą dopiero zamierza podjąć – będzie można uzyskać merytoryczną jednolitość, ułatwiającą eksplikację zakładanych w IPB celów badawczych i artystycznych. Nie jest jasne na czym miałaby polegać własna metoda twórcza i strategia artystyczna oraz dydaktyczna oparta na powtórzeniu, o której Doktorant pisze w Indywidualnym Planie Badawczym, szczególnie jeśli chodzi o pokazanie rodzaju wyników, jakie miałby z niej płynąć. Komisja zwraca uwagę, że niektóre sformułowania, jak np. to w którym stwierdza się, że każdorazowe powtórzenie zmienia sens pracy artystycznej, np. performansu, jest zbyt daleko idące, gdyż przekaz sztuki może dotyczyć tego samego znaczenia lub sensu, choć dokonywać się przy wykorzystaniu odmiennej formy. Sugeruje się również doprecyzowanie obszaru sztuki, której dotyczy powstająca praca.

Komisja oceny śródokresowej w składzie:
Przewodniczący komisji: dr hab. Jacek Mrowczyk
Członek komisji: prof. dr hab. Alicja Majewska
Członek komisji: prof. dr hab. Michał Ostrowicki