WYKŁADY MONOGRAFICZNE / gościnie Zofia nierodzińska oraz Katie Zazenski

Przed nami kolejna odsłona cyklu Wykładów Monograficznych w Szkole Doktorskiej ASP w Krakowie! Z tej okazji zapraszamy serdecznie na pierwsze dwa wykłady z serii, które odbędą się już 22 marca 2024 roku.

Wykłady odbędą się stacjonarnie pod adresem: ulica Radziwiłłowska 29, 31-026 Kraków

Nagrania z wykładów zostaną opublikowane na profilu YOUTUBE SD oraz na naszej stronie w zakładce WYKŁADY

Link do wydarzeń na FB Wykładów Monograficznych: WYKŁAD ZOFI NIERODZIŃSKIEJ; WYKŁAD KATIE ZEZENSKI

KURATORKA WYDARZENIA / PROWADZĄCA: Karolina Plinta

Sytuowanie dostępności a ustanawianie normy, niepełnosprawności i Europa Wschodnia w narracji emancypacyjnej – wykład Zofii nierodzińskiej

22 marca, godz. 13:00

W ramach 45-minutowego wykładu przyjrzymy się pojęciu emancypacji. Ma ono dwa oblicza: liberalne, wywodzące się z epoki oświecenia, oraz lewicowe, które zakłada, że aby mogło wydarzyć się jednostkowe wyzwolenie, potrzebne jest stworzenie uniwersalnych warunków, wspartych środkami zewnętrznymi np. systemem edukacji i/lub zaangażowaniem społecznym. Emancypacja konkretnych grup społecznych (kobiet, Żydów_ek, osób zniewolonych, kłirowych, z niepełnosprawnościami) w kontekście postsocjalistycznej Europy Wschodniej różni się od postkolonialnych kontekstów zachodnich. Wykład i następująca po nim dyskusja będzie skoncentrowwany wokół wystawy Queering the Crip, Cripping the Queer z 2022/23 roku w Schwules Museum* w Berlinie oraz publikacji Polityki (nie)dostępności wydanej przez Galerię Miejską Arsenał w 2023 roku. Berlińska wystawa analizuje sposób powstawania zachodniego, ablesitycznego kanonu sztuki i krytykuje go z pozycji tożsamościowych (kłir) i ucieleśnionych perspektyw twórców_czyń z niepełnosprawnościami. Publikacja natomiast zbiera głosy pracowników_czek kultury z krajów Europy Środkowo-Wschodniej, w tym z Ukrainy, Polski i Białorusi, którzy_re podkreślają poczucie zagrożenia i przemoc jako rzadko omawiane, a konieczne do włączenia, argumenty w debacie o niepełnosprawnościach.

Zofia nierodzińska – autorka tekstów, kuratorka wystaw, artystka wizualna; w latach 2017-22 zastępczyni dyrektora Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu. Zajmuje się sztuką krajów postsocjalistycznych, dostępnością kultury oraz aktywizmem społecznym i międzygatunkowym. Studiowała na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu (doktorat) i na Universität der Künste w Berlinie (magisterium). Jest kuratorką i współkuratorką wystaw m.in: Polityki (nie)dostępności, obywatelki z niepełnosprawnościami i osoby sojusznicze”, Kreatywne Stany Chorobowe: AIDS, HIV, RAK”, czy Romantyczne przygody Beth Stephens, Annie Sprinkle i raka piersi w Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu. Współredaktorka Theatertreffen-blog w 2023 roku oraz platformy o sztuce i aktywizmie Magazyn RTV. Publikowała m.in. w: Notesie na 6 tygodni, dwutygodniku, Czasie Kultury, Magazynie Szum, Neues Deutschland, Analyse und Kritik, Missy Magazine, Przeglądzie Kulturoznawczym, Miejscu czy BLOK Magazine. Jest redaktorką publikacji: „Kreatywne Stany Chorobowe: AIDS, HIV, RAK” oraz „Współdziałanie”. W 2022-23 roku jako stypendystka Senatsverwaltung für Kultur und Europa in Berlin wydała publikację „Polityki (nie)dostępności”, a aktualnie jako stypendystka Goethe-Institut pracuje nad książką „Instytucja sojusznicza”. Współpracowała jako redaktorka i kuratorka z Berliner Festspiele oraz aktualnie z alpha nova & galerie futura w Berlinie. W swoim malarstwie podejmuje temat pracy, migracji i transformacji ustrojowej. Jej obrazy można aktualnie zobaczyć na wspólnej wystawie z Patrykiem Różyckim „Daleko stąd” w Galerii WY w Łodzi. Od 2022 roku, po represjach ze strony władzy i kościoła katolickiego wyjechała z Polski, mieszka i pracuje we wschodniej części Berlina.

Adapatacje /Adaptations – wykład Katie Zazenski

22 marca godz. 14:00

wykład w języku angielskim

W ostatnich latach w Polsce zaobserwowaliśmy dramatyczną zmianę w sposobie tworzenia, pokazywania i wykonywania dzieł sztuki i kultury. Instytucje, które niegdyś nadawały ton życiu artystycznemu w Polsce, teraz lokują się na jego marginesach, co zmusiło wszystkich aktorów tej sceny zająć nowe pozycje. Obecna droga do profesjonalizacji jest niezbadana; galerie prywatne podejmują większe ryzyko spekulacyjne, a mimo to ich program jest coraz bardziej konserwatywny. I choć sektor niezależny jest w dalszym ciągu coraz węższy, w jakiś sposób pozostajemy jedną z nielicznych przestrzeni dających możliwość budowania krytycznego dyskursu w tym środowisku, a jednocześnie rozwijamy się jako społeczność.

Ekosystem artystyczny jest jak każdy inny biom: jest silny, samowystarczalny, elastyczny i zdrowy, gdy jest różnorodny. Kiedy jednak zaczyna on przypominać monokulturę, zaczynają się problemy. W tym wykładzie podzielę się przykładami niektórych adaptacji i rozwiązań, które wypracowali pracownicy kultury i sztuki reprezentujący sektor alternatywny/niezależny w regionie Europy Środkowo-Wschodniej, które umożliwiły im dalszą działalność, a niektóre z nich faktycznie doprowadziły do powstania nowych, bardziej zrównoważonych modeli pracy. Istotą tych działań jest współpraca i współzależność.

Katie Zazenski (ona/jej) – jest artystką, kuratorką, pisarką, redaktorką i wykładowczynią mieszkającą w Warszawie. Od 2018 roku Katie kieruje niezależną przestrzenią artystyczną Stroboskop, w której wyprodukowała ponad 30 wystaw prezentujących artystów z Polski i zagranicy. W 2023 roku Katie dołączyła do Fundacji Ziemniaki i jako współdyrektorka, formalnie łącząc dwa niezależne podmioty. W latach 2020-2024 prowadziła magazyn BLOK jako współredaktorka naczelna, wraz z Ewą Borysiewicz i Verą Zalutskayą. W 2024 roku w trójkę ogłosiły rezygnację z wydawania magazynu BLOK i powołały do życia magazyn MOST. Jest inicjatorką FRINGE Warszawa, corocznego (od 2022 r.) czterodniowego wydarzenia promującego niezależne/oddolne projekty artystyczne i kulturalne w mieście. Obecnie jest współpracownikiem programu magisterskiego POST na Łotewskiej Akademii Sztuki w Rydze. Katie ukończyła studia magisterskie na Cranbrook Academy of Art i jest dwukrotną stypendystką Fulbrighta w Polsce.